По титулата констатиравме дека следи името на царот кое не е формално во денешна смисла на имињата, туку е описно:

Во превод
Тој кому боговите му се диват (восхитуваат).

Ваквото македонско име преведено е на античко-грчки со зборовите:

Зборот на античко-грчки значи богови, а зборот значи оној кому му се восхитуваат. Од ова повеќе од јасно произлегува точноста на предложениот начин на читање и озвучување.

Формирањето на лични имиња на овој начин со користењето на именката БОГА се задржало во македонскиот јазик до ден-денес. Чести се имињата како на пример: Богољуб, Богдан, Боговид, Божидар, Божана и други.