При читањето на анализираниот текст идентификувавме именки во неопределена и определена форма, и тоа:

во еднина, како и

во множина.

За еднина членот за определеност е то, а за множина та.

Во некои други случаи определената форма на именките се прави со наставката мо (некој облик на падежна форма), како на пример: 

Од досегашните анализи можеме да констатираме дека освен во овие случаи, многу ретко сме ги идентификувале другите падежни форми.